بهترین راه ترک سیگار: عادت ذهنی یا نیاز بدنی؟

بسیاری از افراد معتقدند اعتیاد سیگار به خاطر نیکوتین موجود در توتون است که باعث می‌شود هر چند ساعت یا هر چند دقیقه به سیگار رجوع کنند. عده دیگری هم بر این عقیده هستند که سیگار کشیدن صرفاً به خاطر تبدیل شدن به یک عادت، آن‌ها را به سمت خود می‌کشد. ما پایه‌ی هر دو نظریه را می‌پذیریم و به هرکدام ۵۰٪ حق می‌دهیم و به بررسی این موضوع ادامه می‌دهیم.

نیکوتین: نیاز بدنی ترک سیگار

طبق دانشنامه ویکی‌پدیا، نیکوتین یک هورمون شادی‌آور به حساب می‌آید. افراد سیگاری با روشن کردن سیگار، میزان کمی از نیکوتین را وارد خون می‌کنند و این باعث می‌شود که بدن دیگر نیکوتین طبیعی تولید نکند. این اختلال باعث می‌شود تا بدن برای یک نیاز خارجی، یعنی نیکوتین، وابسته شود. نیکوتین باعث ترشح لحظه‌ای دوپامین در مغز و احساس لذت و انرژی می‌شود. اما این میزان نیکوتین که برای بدن ضروری است، خیلی ناچیز است و به نظر نمی‌آید بتواند به‌تنهایی این‌همه اعتیاد به سیگار ایجاد کند.

ترک عادت ذهنی سیگار: دلیل اصلی اعتیاد

اغلب افراد سیگاری، شروع کشیدن سیگار را در روزهای سردرگمی یا ناراحتی تجربه می‌کنند. چیزی که اینجا پیش می‌آید این است که ما اغلب ابتدای سیگار کشیدن، خوشحال نیستیم و حالا هر موقع که سیگار روشن می‌کنیم، حواس چشایی و بویایی ما را به یاد همان روزهای ناخوشی می‌اندازد. این یعنی کوله‌بار ناراحتی‌مان را تا همیشه همراهمان داریم. همین باعث می‌شود تا عادت کنیم در مناسبت‌های متفاوت مثل عصبانیت، ناراحتی، خوشحالی، و غیره سیگار بکشیم. این‌ها عادت می‌شود و **ترک عادت** هم کار آسانی نیست. با توجه به اینکه نیاز بدن به نیکوتین خیلی کم است، تا ۸۰٪ از مسئولیت اعتیاد ما بر عهده **عادت ذهنی** است.

راهکارهای موفقیت در ترک سیگار

برای **ترک سیگار**، باید برای آن دلیل قوی داشته باشیم. به عنوان مثال، از سیگار کشیدن بدمان بیاید. این حس را می‌توانیم با دیدن عکس‌ها و ویدیوهای **مضرات سیگار** و قرار گرفتن در جمع افراد غیرسیگاری در خودمان ایجاد کنیم. طبق نتایج آخرین تحقیقات، یکی از بهترین راه‌های ترشح دوپامین، ورزش و فعالیت بدنی است. می‌توانید با اضافه کردن فعالیت بدنی به برنامه روزانه، میزان دوپامین خوبی در مغز ترشح کنید و دیگر نیازی به سیگار نداشته باشید.

وقتی تصمیم به **ترک سیگار** می‌گیرید، روش «کمترش می‌کنم» روش درستی نیست. باید اول تصمیم بگیرید و دقیقاً از همین حالا دیگر نکشید. در یک لحظه اسم «سیگاری» را از روی خودتان بردارید. به خودتان قول بدهید تا یک هفته لب به سیگار نزنید. اگر یک هفته بعد باز هم دلتان سیگار خواست، به خودتان بگویید: «حیف نیست این یک هفته را نکشیدی؟ بیا یک ماه نکش.»

**یک سال بعد**: بعضی وقت‌ها به دوران سیگاری بودنم فکر می‌کنم، زیاد دلم نمی‌خواهد برگردم به آن موقع، خیلی زندگی‌ام بهتر شده. من بهت تبریک می‌گویم، تو یک قهرمانی که سیگار را ترک کرده، پس از هر کار سخت دیگری برمی‌آیی.