Valgus knee زانوی ضربدری

زانوی ضربدری یکی از انحرافات شایع اسکلتی در بین خانوم هاست

دلیلش هم عرض بیشتر لگن در خانوم ها نسبت به آقایونه.

این طور نیست که خانوم ها از بدو تولد با این انحراف متولد بشن. بلکه این انحراف از زمان بلوغ و ایجاد تغییرات هورمونی که باعثِ تغییرات اسکلتی و ساختاری بدن میشه، عرض لگن شون بیشتر میشه و در اثنای همین سالها با عدم توجه ها و عدم آگاهی های مختلف، یک سری رفتارهای حرکتی همه روزه ذره ذره عضلات رو از بالانس خارج میکنه و زمانیکه عضلات دچار ایمبالانس بشن، استخوان ها و مفصل ها رو هم با خودشون میکشند.

بذارید مثال بزنم ولی قبل از اون یک تصویر ذهنی مشترک باهم داشه باشیم:

توی نقاشی های کودکانه مون همیشه پاها رو به شکل مستطیل میکشیدیم. همین الان هم اگر تصورش کنید میبینید که قسمت لگن تا کف پا، به ساده ترین شکل هندسی میتونه یک مستطیل مرتفع باشه که یکی از عرض هاش (اضلاع کوچیکش) همون عرض لگنه و ضلع کوچک دیگه اش پاها و فضای بین شون.

حالا اگر ضلع کوجک بالایی این مستطیل که عرض لگن هست، بلندتر بشه چی میشه؟ درسته. مستطیل مون شبیه به یک ذورنقه میشه (مثل گلدون). از سمت دیگه اگر ضلع پایینی مستطیل که فاصله ی کف پاهاست، کوتاه تر بشه، ذوزنقه مون بیشتر شبیه به مستطیل میشه. قبول دارید؟  

حالا به دختر خانوم نوجوونی رو در نظر بگیرید که علاقه وافر به کفش های کانوِرس و آل-استار داره و خیلی هم فعالیت بدنی اصولی در روزمره زندگیش جایی نداره. این کفش ها هم به خاطر کفی تخت شون، اجازه میدن که قوس کف پا ساپورتی زیرش نباشه و به راحتی در طول راه رفتن این قوس کمینه میشه - به خصوص در نوجوان ها و کودکان که ساختار عضلانی و اسکلتی شون منعطف و نرم هست - و بعد از مدتی که با این کفش سازگار (اُخت) میشه، تا حدی به این وضعیت راه رفتن هم عادت میکنه. 

از طرفی ایشون لگن اش با سرعت بالایی شروع به عریض شدن کرده و خودش از چنین تغییراتی باخبر نیست و کما فی السابق به پوشیدن کفش های آل استار ادامه میده و نوع راه رفتنش هم هرروز بیشتر براش عادت میشه. (هرچند ایرادات راه رفتن ممکنه اونقدر میکروسکوپی باشه که به چشم نیاد)

بعد از یک الی چند سال عضلات داخل رانم تنگ و کیپ میشن و قوس کف پا هم  کمینه میشه ( کمینه شدن قوس کف پا نشونه ی ضعف عضلانیه). حالا دختر خانوم قصه ی ما یه چندتا لباس کوتاه و قشن دیده و پوشیده و عکس هایی از خودش دیده و فهمیده که یه مقداری ران پاش به سمت داخل انحراف داره.

به جای استرس گرفتن و خودخوری و چنگ زدن به دامان نامتخصصین اینستاگرامی، میره پیش یکی از فامیلاشون که از متخصصین فیزیوتراپی توی دانشگاه های خارجه و مشکلش رو باهاش درمیون میذاره.

این آقای زرنگ و باهوش هم یک سری مشاوره ها و تمرینات اولیه ای بهش میده و ایشونو راهی خونه میکنه و برای جلسات بعدی بهش وقت ملاقات و مشاوره میده. اما خودش هم در این مدت بیکار نمی مونه.

میره با اساتید دیگه دانشگاه یک تحقیقات گسترده تر راه میندازن در خصوص زانوی ضربدری و آنالیز نیروهای وارده به کف پا در حین راه رفتن در عزیزانی که انحراف زانوی ضربدری و پرانتزی دارند (زانوی پرانتزی شو فراموش کنید اینجا فقط زانوی ضربدری شو بیان میکنیم)

طی این تحقیقات، حدود صد نفر از کسانی که انحرافات زانو داشتند رو با کفی های سنسور دار مجهز میکنند و ازشون میخوان بیست متر مسیر صاف و مستقیم رو قدم ردارند. سپس با محاسبات دقیق و خطی ریاضی به جمع بندی هایی میرسند که یکی از این جمع بندی ها به این صورته:

کسانیکه زانوی ضربدری داشتند، نیروی وارده بر کف پاشون، بیشتر به قسمت داخلی و نزدیک به انگشت شست پاشون وارد میاوردند.

نتیجه گیری:

این استاد ارزنده ی دانشگاه خارج، از این مشاهداتش به اطمینان بهتری میرسه که چه بهتر اگر به اون دختر نوجوان فامیلشون تمریناتی برای تقویت عضلات بیرون کشنده ی کف پا ارائه کنه تا مشکل زانوهای ضربدری اش رو به طور ریشه ای تحت هدف قرار داده باشه.

به بیان دیگه یک شخص با زانوی ضربدری، بعد از مدتی، عادت میکنه که فشار روی قسمت داخلی و شست پاش وارد بشه و همین خودش انحرافش رو تشدید میکنه. پس چه بهتر که تمریناتی داشته باشه تا عضلات مخالف رو بیدار و قوی کنه تا بار مسئولیت رو به دوش بکشن و فرد روز به روز به جای تشدید انحراف، در جهت تسهیل قدم برداره.

میخواید بدونید اینها چه تمریناتی میتونن باشن؟

ویدیوی زیر رو تماشا کنید: